RetroAge Artykuł, Poradnik techniczny Rozpoznawanie wersji językowych gier na konsolę Nintendo 64
ArtykułPoradnik techniczny

Rozpoznawanie wersji językowych gier na konsolę Nintendo 64

Loading

Rodzime Allegro zasypywane jest grami najróżniejszego pochodzenia przez co wielu kupujących trafia na wersje gier, które albo nie działają na ich konsoli, albo napisy występujące w grze są w niezrozumiałym języku. Zakupy kończą się rozgoryczeniem, bo ciężko odłożone pieniądze wyrzucone zostały w błoto. Po przeczytaniu tego artykułu poznacie tajniki rozpoznawania wersji językowych gier na konsolę Nintendo 64.

Wstęp
Poniższy artykuł mógł co prawda powstać kilka ładnych lat temu, kiedy to konsola Nintendo 64 była u szczytu swojej popularności, pamiętajmy jednak, że wówczas kupowało się zazwyczaj całkowicie nowe gry posiadające pudełka, na których podane były wszystkie niezbędne informacje o wersji językowej i standardzie, w jakim jest dana gra. Dopiero od niedawna, kiedy to rynek wtórny (kupowanie używanych gier i akcesoriów) nabrał większego znaczenia (ponieważ ceny znacząco się obniżyły), a liczba dostępnych gier jest ogromna, opracowanie tego artykułu okazuje się sensowne. Rodzime Allegro zasypywane jest grami ściąganymi z zachodu, gdzie wiele osób przeszło już na nowsze platformy i pozbywa się gier na N64 za przysłowiowe grosze. Wielu użytkowników trafia w ten sposób na przeróżne wersje gier, niejednokrotnie również takie, które są niezgodne z opisem aukcji. Kończy się to rozgoryczeniem, bo ciężko odkładane pieniądze okazują się wyrzucone w błoto – otrzymujemy grę, która na naszej konsoli nie działa, lub na ekranie pojawiają się napisy w niezrozumiałym dla nas języku. Zawsze można wystawić sprzedającemu negatyw, ale co z tego, kiedy sprzedawca nie ma zamiaru odkręcić całej sprawy, a gra którą kupiliśmy nadal pozostaje w naszych rękach i pewnie niełatwo teraz będzie się jej pozbyć. Po przeczytaniu tego artykułu użytkownicy N64 powinni posiąść odpowiednią wiedzę na temat zakupu gier, co pozwoli im uniknąć wyżej opisanych nieprzyjemnych sytuacji.

Na starcie dementuje od razu pogłoski, jakoby kolor kartridża miał w tym przypadku jakieś znaczenie. Nie ma on absolutnie nic do rzeczy ani w kwestii wersji językowej, ani w przypadku systemów NTSC/PAL, choć należy zauważyć, że w wersji NTSC pojawiło się więcej gier, których kolor kartridża był inny niż szary (gra w PAL posiadająca szary kartridż w wersji NTSC może być innego koloru).

Pierwszy krok
Najprostszym rozwiązaniem jest oczywiście zadanie pytania sprzedającemu w jakiej wersji językowej oraz w jakim systemie działa gra. Pamiętajmy o tym, żeby na odpowiedź sprzedającego zawsze brać poprawkę. Być może chce on po prostu pozbyć się gry za wszelką cenę i wcale nie musi nam mówić całej prawdy. Sytuacja staje się o wiele prostsza, kiedy mamy dostępne prawdziwe, szczegółowe zdjęcie gry (zawsze możemy o nie poprosić sprzedającego). Warto zaznaczyć, że wielu sprzedających nie ma aparatu fotograficznego i nie mogąc zrobić zdjęcia sprzedawanej gry, często „zapożyczają” je z innej aukcji – pytajcie się więc zawsze sprzedającego, czy jest to prawdziwe zdjęcie przedmiotu, czyli tak zwane „real foto”. Sytuacja jest najprostsza, kiedy mamy bezpośredni dostęp do kupowanej gry (na przykład w komisie lub sklepie), bo wtedy nikt nie może nas już oszukać.

Dochodzenie czas zacząć
Przed nami etap rozpoznania wersji językowej. Jest to o tyle ważne, że większość osób w naszym kraju – a wśród nich także kolekcjonerzy – preferują język angielski (choć są i tacy, którzy wolą niemiecki lub francuski).
Aby rozpoznać wersję językową istotny będzie dla nas numer znajdujący się na kartridżu. Każda gra wydana na Nintendo 64 ma takie właśnie unikalne oznaczenie. Za przykład niech posłuży nam najpopularniejsza gra na N64Super Mario 64.

Na kartridżu powinniśmy poszukać serii oznaczeń, zazwyczaj znajdujących się w dwóch kolejnych linijkach. Wygląda to mniej więcej tak: NUS-006 (EUR) oraz druga linijka: NUS-NSMP-EUR. Niektóre z gier mają jeszcze dodatkowe oznakowanie. Na przykład Turok 3 posiada kod, ale ten akurat nie jest ważny przy naszych „badaniach”. Istotna jest druga linijka, czyli w przypadku Super Mario 64 jest to: NUS-NSMP-EUR(trzy części rozdzielone myślnikami). Pierwsza część: NUS, to skrót od „Nintendo Ultra Sixtyfour” (tak pierwotnie miało nazywać się N64). Teraz weźmy się za fragment, który znajduje się w środku. Pierwsza litera N oznacza „Nintendo”, a kolejne dwie litery to skrótowe określenie gry. W tym przypadku można się domyśleć, że SM to po prostu „Super Mario”. I w końcu ostatnia litera (w tym przypadku jest to P) oznacza, że gra jest w angielskiej wersji językowej (w wersjach NTSC wersję angielskojęzyczną oznacza litera E). Wszyscy prawdziwi fani Nintendo doskonale wiedzą, że Super Mario 64 został wydany w Europie tylko w jednej wersji, która posiada trzy języki do wyboru. Z tego oznaczenia dowiemy się jednak, że wśród nich znajdziemy na pewno język angielski i ewentualnie inne dodatkowe wersje językowe. Pójdźmy o krok dalej i weźmy na warsztat F-1 World Grand Prix. Ta gra została wydana w Europie w trzech różnych i niezależnych wersjach językowych: angielskiej, niemieckiej i francuskiej. Poniższe zdjęcia pokazują dwie z wymienionych.

Jak nietrudno zauważyć, niemiecka wersja językowa ma w tym miejscu literkę D. Podobnie można rozpoznawać inne wersje językowe gier: francuską (F), włoską (I), hiszpańską (S), japońską (J). Oczywiście może się zdarzyć, że ktoś przełoży układy elektroniczne znajdujące się w kartridżu gry niemieckiej do angielskiej i wówczas nie ma szans żeby się zorientować. Możliwość taka jest jednak na tyle znikoma (tym bardziej, że kartridże są zamykane specjalnymi śrubami), że takie sytuacje praktycznie nie istnieją.

Zazwyczaj kupując gry przez Allegro mamy dostęp do zdjęć, które nie są aż tak wyraźne, aby można było bezpośrednio określić wersję językową. Nic prostszego – wystarczy zadać sprzedającemu pytanie o kod, a kiedy już nam go poda – będziemy bez problemu mogli odgadnąć, jaka to wersja.

Na koniec należy jeszcze wspomnieć o tym, że wiele osób kupując grę na Nintendo 64 posiadającą możliwość zmiany wersji językowej, nie korzysta z niej, bo często po prostu o niej nie wie. Przyjęło się, że opcja taka powinna być dostępna po włączeniu gry lub ewentualnie w jej opcjach. Są jednak i takie gry, które w celu zmiany wersji językowej wymagają przyciśnięcia odpowiedniej kombinacji klawiszy, jak na przykład cała seria Mario Party.

Wielkie podziękowania dla rumuneczka, który bardzo pomógł w napisaniu tego artykułu.

Autor

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.