Roku pańskiego 2014 firma Nintendo obchodzi swoje 125 urodziny. Czytałem tą kwestię na większości portali internetowych i poza suchą informacją, nic z niej nie wyniosłem. Czy tylko mnie zainteresowało, że firma, która obecnie produkuje najbardziej rozpoznawalne postacie z przemysłu gier ma aż taką długą tradycję? Spragniony informacji zacząłem przetrząsać zasoby Internetu. Zapraszam do owoców mojej pracy.
Co? Kto? Gdzie? Dlaczego?
Gdy ktoś pisze o początkach Nintendo treść przebiega niemal w ten sam sposób. Firma karciana założona przez Fusajiro Yamauchi w 1889 roku, w Kioto – po czym strzał w czasie niczym salwa z 12 armat i autor tekstu kontynuuje opowieść już w latach 70. XX wieku. Bez głębszego wejścia w okres pomiędzy. Zatrzymajmy się może na chwilę w XIX wieku.
Prapoczątki
Japonia XIX wieku to okres wielkich zmian. Obalone zostają rządy siogunów Tokugawa trwające od XVI wieku, pełnia władzy wraca do rąk cesarskich Mutsuhito zwanego pośmiertnie Meji. Epoka Meji to przede wszystkim zakończenie Sakoku – japońskiej odmiany izolacjonizmu, gdzie właśnie tylko siogunowie Tokugawa kontrolowali handel i wymianę zagraniczną. W omawianym okresie wiele praw zostało wprowadzonych, ale nas „retro poszukiwaczy” interesuje to, które pozwalało na grę w karty – czynność, która była zakazana i nielegalna od 1633r.
Jedną z niewielu legalnych gier była „Hanafuda”, co w wolnym tłumaczeniu znaczy „kwiatowe karty”. Karty w tym przypadku zamiast numerów posiadają ilustracje. Tak jak ze zwykłymi kartami funkcjonowało wiele zasad gry, nie będę się w nie bardziej zagłębiał. Jej potencjał wykrył Fusajiro Yamauchi. 23 września 1889 roku założył pierwszy sklep z kartami Hanafuda o nazwie Nintendo Koppai. Karty były ręcznie zdobione i robione z kory Morwy. Produkt bardzo szybko zyskał sławę i były używany nawet przez Yakuzę w ich salonach gier.
Wróćmy do Fusajiro, który na fali popularności swoich kart otwiera kolejne sklepy na terenie Japonii i tworzy kolejne gry karciane. Fusajiro początkowo nie planował eksportu swojego wyrobu za granicę, aczkolwiek stało się tak za sprawą japońskich żołnierzy wysyłanych na fronty wojny rosyjsko – japońskiej czy pierwszej wojny światowej, a potem ewentualnie do japońskiej społeczności emigracyjnej.
W 1929 roku Fusajiro przekazał szwagrowi stery do prowadzenia firmy i przeszedł na emeryturę, na której żył do 1940 roku. Nowy prezes Sekiryo Kaneda (znany również jako Sekiryo Yamauchi), ze względu na wejście w biznes z inną spółką zmienił nazwę firmy na „Yamauchi Nintendo & Company”. W 1947 roku dzięki firmie Marufuku Company Ltd. rozpoczęła się dystrybucja kart na rynki inne niż japoński.
Po udarze mózgu w 1949 roku, Sekiryo przed śmiercią przekazał firmę swojemu wnukowi, gdyż jego syn porzucił rodzinę. Tak oto, 22-letni Hiroshi Yamauchi student uniwersytetu Waseda, porzuca uczelnię, by zostać prezesem firmy, w której rozpoczął program dynamicznych zmian. Jako pierwszy na japoński rynek wprowadził plastikowe karty do gry.
W 1956 roku Hiroshi wyruszył w podróż biznesową do USA, gdzie nawiązał współpracę z największą światową firmą karcianą „The United States Playing Card Company”. Był zdumiony, że firma o takiej reputacji mieści się w małej siedzibie i tym samym zdał sobie sprawę z ograniczeń tego rynku. Jednak wizyta pozwoliła mu nawiązać znajomości i w 1959 roku podpisał on z firmą „The Walt Disney Company” umowę, dzięki której mógł produkować karty z podobiznami postaciami Disney’a i sprzedawać je w Japonii.
Szukanie inspiracji
Ruch ten pozwolił firmie Nintendo uderzyć w inne gałęzie przemysłu, z którymi obecnie pewnie nie skojarzylibyśmy firmy. Były to m.in. firma taksówkarska „Daiya” czy też… hotel miłości. Niestety poszerzenie działalności wyglądało dobrze tylko na papierze, rzeczywistość okazała się okrutna, a poczynione zmiany okazały się niemal samobójcze dla firmy, gdyby nie pewien młody inżynier – Gunpei Yokoi. Ten podczas przerwy w pracy bawił się własnoręcznie skonstruowanym wysuwanym ramieniem (chwytakiem), prezes Hiroshi poprosił go by dopracował produkt i tak powstał „Ultra Hand”. Hit który pozwolił firmie Nintendo uderzyć w rynek skierowany do dzieci i zostać jednym z głównych jego graczy. Gunpei zaczął projektować różne zabawki, które szybko zdobywały popularność i tym samym uratowały Nintendo od upadku.
W 1972 roku, w USA powstała pierwsza konsola telewizyjna – Magnavox Odyssey. Hiroshi zapewnił sobie prawa do jej dystrybucji na terenie Japonii. Tym samym w 1977 roku, Nintendo zaczęło produkować swoje wersje konsoli – Color TV-Game. W ciągu trzech lat wydano aż pięć wersji tejże konsoli, żadna jednak nie opuściła Kraju Kwitnącej Wiśni.
W jednej z komórek firmy prowadzonej przez Gunpei Yokoi, odkryty został kolejny ważny talent firmy – Shigeru Miyamoto. Zatrudniono go do projektowania modelu obudowy konsoli Color TV-Game i projektowania wzorów do automatów. Przełom nastąpił, gdy Miyamoto zaprojektował grę Donkey Kong, która stała się hitem o światowej skali, a samo Nintendo dzięki innowacyjnym pomysłom swoich inżynierów, zaczęło tworzyć przenośnie konsole nazywane Game & Watch oraz system, dzięki któremu firma stała się potentatem branży gier wideo – Famicom.
W tym momencie, myślę że warto zakończyć opowieść o początkach firmy Nintendo. Dziś o tej przeszłości nie przeczytamy na głównej stronie Nintendo (wielka szkoda), jest ona porozrzucana na różnych serwisach, rzadko mająca jakąś jednolitą formę. Mój tekst, może tematu „korzeni” w pełni nie wyczerpał, ale pozwolił na nieco głębsze wejście w historię firmy, niż zdawkowe informacje wysyłane ostatnio przez serwisy branżowe. Wszystkiego dobrego Nintendo z okazji 125 lat istnienia na rynku – w tej lub innej formie.
Bibliografia / Grafiki
http://gizmodo.com/the-surprisingly-long-history-of-nintendo-1354286257
http://en.wikipedia.org
http://www.referenceforbusiness.com/history2/54/Nintendo-Co-Ltd.html
http://blog.beforemario.com/
