Wyobraźmy sobie pytanie w popularnym telewizyjnym teleturnieju, „Z jakim produktem kojarzy Ci się Casio?”. Najwięcej ankietowanych odpowiedziało, że zegarki, trochę mniej wspomniało o kalkulatorach, za to nikt nie skojarzył firmy z konsolami do gier. Okazuje się, że elektroniczny potentat próbował swoich sił na rynku konsol i to nawet dwukrotnie. Wygląda jednak na to, że ich drugi produkt o nazwie Loopy skierowany głównie do dziewcząt, skutecznie zatrzymał rynkową ekspansję.

Japończycy posiadają wiele światów anime, które potrafią łączyć w najróżniejszy sposób. Tym razem w wir walki zostają rzuceni bohaterowie aż trzech serii mangi: Dragon Ball, Naruto oraz One Piece. Co wyniknęło z tego kolorowego bigosu zapraszam do recenzji Battle Stadium D.O.N. na Playstation 2.

Późne lata 90-te okazały się dla Nintendo niezbyt owocne. Pałeczkę lidera przejął niespodziewanie ktoś, kto pierwotnie miał pomóc gigantowi z Kioto osiągnąć jeszcze większy sukces. Firma hydraulika w okresie VI-tej generacji chciała odzyskać pozycję lidera, jednak nie spodziewała się iż zadanie to będzie najtrudniejszym w ponad 100 letniej historii firmy.

W trakcie treningu w zbijaka nasz bohater został zaczepiony przez Misako, menadżerkę szkolnej drużyny futbolowej Nekketsu. Poprosiła ona go o wzięcie udziału w turnieju piłki nożnej o mistrzostwo Japonii. Po krótkiej rozmowie i naradzie z drużyną nasz bohater zgadza się na uczestnictwo w turnieju (obietnica buziaka od Misako jest mocno przekonywującym argumentem :)).

Czasy SNESa nie należały do najłatwiejszych dla giganta z Kyoto. Sega była godnym rywalem zajmując prawie połowę rynku konsolowych gier elektronicznych dla siebie. Z drugiej zaś strony mocną pozycję zajmował Game Boy, którego popularność wcale nie zamierzała gasnąć, aczkolwiek nie mógł on być jedynym powodem do świętowania sukcesu, jeśli firma chciała dalej utrzymywać się na pozycji lidera. Nintendo powoli przygotowywało wszystkie swoje siły do nowej generacji, której motywem przewodnim była grafika 3D.

Podstawowa wersja Persony 3 wywołała całkiem spore zamieszanie dobrze się sprzedając, otrzymując bardzo pozytywne oceny i zdobywając wielu fanów. Oczywistym faktem jest to, że krowę trzeba jeszcze trochę wydoić zanim ludzie znowu o niej zapomną. W ten właśnie sposób na PlayStation2 pojawiła się Persona 3 FES – ulepszenie i rozszerzenie podstawowej wersji gry.

Popularność bijatyki Street Fighter 2 na automatach przyczyniła się do przeniesienia gry na ówczesne konsole stacjonarne i mobilne. O ile wersja na Segę i SNESa okazała się bardzo udana, o tyle Uliczny Wojownik 2 na przenośną konsolę Gameboy nie odniósł większego sukcesu. Okazało się, że ograniczone możliwości techniczne handhelda Nintendo zmusiły twórców do okrojenia gry z niektórych elementów. Zapraszam do przeczytania recenzji jego następcy czyli Super Street Fighter II Turbo: Revival na Gameboy Advance.

Na zatopienie Virtual Boya w odmętach historii gier nałożyło się wiele czynników. Jednym z nich była słaba biblioteka gier. Wśród nich jednak da się odszukać pewien nieoszlifowany diament. Przed wami recenzja Wario Land na Nintendo Virtual Boy.

Nie będę ukrywał, kocham tę grę. Ileż to czasu w dzieciństwie spędziłem w salonach gier walcząc z wypiekami na twarzy z kolejnymi przeciwnikami. Że już nie wspomnę, jak dużo żetonów wrzuciłem do automatu z grą, żeby w końcu pokonać ostatniego bossa. Mój pierwszy kontakt ze Street Fighter 2 to była miłość od pierwszego wejrzenia. Kupując Super Nintendo wiedziałem, że jedną z pierwszych gier, w jaką się zaopatrzę, będzie druga część Ulicznego Wojownika.

Targi Edukacyjne EDU Opole to ciekawa inicjatywa, mająca na celu przedstawienie oferty edukacyjnej szkół średnich oraz wyższych przeznaczonej dla młodzieży ostatnich klas szkół gimnazjalnych oraz ponadgimnazjalnych. Co na takiej imprezie robiła więc ekipa Retroage?