Konsola stacjonarna Nintendo Wii, w opozycji do konkurencji, stanowi prawdziwy raj dla entuzjastów platformówek. W 2008 roku do dość obfitego grona pozycji owego gatunku dołączyła gra Wario Land: The Shake Dimension, przywracająca serię do właściwej, dwuwymiarowej perspektywy. Jesteście ciekawi czy wyszło z tego coś dobrego? Jeżeli tak, to nie pozostaje mi nic innego jak tylko krzyknąć za głównym bohaterem - Wario time!

Mario to najbardziej rozpoznawalna postać ze świata gier, a prawie każda produkcja z tym bohaterem sprzedaje się w milionach egzemplarzy na całym świecie. Szkoda jednak, że wąsaty hydraulik nie jest tak popularny w swojej logiczno-zręcznościowej serii Mario vs. Donkey Kong, jak w platformówkach z jego udziałem. No ale cóż, nic tego nie zmieni. Gra jest świetna daje mnóstwo frajdy i pozwala ruszyć szare komórki. Zapraszamy do recenzji trzeciej już gry z serii Mario vs. Donkey Kong o podtytule Mini-Land Mayhem! wydanej na konsoli Nintendo DS.

Kopiąc grządki w przy domowym ogródku, pewnie wielu graczom pierwsza gra jaka przyjdzie na myśl do głowy będzie któraś z części Harvest Moon. Shigeru Miyamoto spędzając miło chwile na własnym poletku pomyślał jednak o... Pikminach! Tak jest, będzie to historia o tym jak z ogródka może wyjść dość nietypowa produkcja, czyli krótko mówiąc New Play Control! Pikmin na Wii.

U kresu swej egzystencji, konsola PlayStation Portable otrzymała solidny zastrzyk energetyczny w postaci tytułów z szeroko pojętego ramienia RPG. Jednym z nich jest spin-off serii Megami Tensei: Persona 2 - Innocent Sin, który za panowania szaraka, niefortunnie nie zdołał opuścić kraju samurajów. Po niemal 11 latach, na skutek ogromnych próśb fanów, światło dzienne ujrzała wersja w zrozumiałym języku (dla przeciętnego europejskiego gracza). Czy warto było na nią tyle czekać? Po odpowiedź na to i wiele innych pytań serdecznie zapraszam do przeczytania mojej opowieści o niewinności grzechu.

Archipelag wysp gdzieś na Pacyfiku. El Presidente bliżej nieznanego państwa, stara się dać upust swoim dyktatorskim zapędom. Nie popiera tego wielki wujek Sam spod znaku połowy setki gwiazdek i pasiaka, który wysyła wsparcie dla pastuchów i wieśniaków z ciemiężonego regionu. Do wyzwolenia mieszkańców spod tyranii producenta cygar ma wystarczyć jeden helikopter Apache, za którego sterami zasiąść ma świeżo upieczony absolwent akademii wojskowej. Jak nietrudno się domyśleć nikt nie docenił El Presidente, który zdążył już naprodukować tyle uzbrojenia, że spokojnie może wypowiedzieć wojnę całej reszcie świata. Jeśli już chcecie wskakiwać do helikoptera i nie zamierzacie się zastanawiać skąd dyktator kilku wysepek zamieszkiwanych przez pożeraczy larw motyli i zbieraczy bananów wziął tylu żołnierzy do obsługi takiej ilości sprzętu, to Pacific Liberator na Nintendo Wii wydaje się być dla was stworzony.

W odległej galaktyce, w nikomu nie znanym świecie, na niekończącym się oceanie, dwaj bogowie toczyli między sobą bój. Owymi bogami byli tytani znani jako Bionis oraz Mechonis, którzy walczyli ze sobą przez tysiące lat, aż w końcu życie w nich wygasło. W zamian za to na ciałach bóstw zrodziły się różne gatunki istot. Tak powoli zaczyna się historia związana z tytanami oraz istotami na nich żyjącymi w Xenoblade Chronicles na Nintendo Wii.

Gry które polegające na tworzeniu wirtualnych społeczności i prowadzeniu w nich wyimaginowanego życia mają to do siebie, że trafiają zwykle do własnego twardego elektoratu. Animal Crossing: Let’s Go to the City na Wii to kolejna gra z serii gdzie sterowany przez nas bohater jest jedynym człowiekiem w świecie antropomorficznych zwierząt.

Seria Burnout znana jest zapewne większości graczy. Zadebiutowała ona na konsolach szóstej generacji wyznaczając nowe standardy w przypadku arcade'owych wyścigów. Pierwsza część była przykładem solidnego rzemiosła. Ot – dobra gra, która niestety nie wybijała się z tłumu przeciętnych tytułów. Kolejna odsłona była już pozycją wybitną, która zyskała sporą rzeszę fanów. Nad produkcją Burnout3: Takedown czuwała firma Electronic Arts. Co wyszło z tej fuzji? Jednym słowem majstersztyk – PlayStation 2 dostała po prostu „killera”. Zapraszam do recenzji.

„Bajty Polskie” to już druga książka Bartłomieja Kluski o starych grach, tym razem napisana do spółki z Mariuszem „Ramosem” Rozwadowskim. Tematyka niezmiernie popularna w ostatnim okresie, więc książka ukierunkowana została na wąski wycinek historii, jakim są polskie gry komputerowe. Pozycja godna uwagi czy kolejny papier toaletowy na miarę „Cyfrowych Marzeń” Piotra Mańkowskiego? Postaram się odpowiedzieć na to pytanie w poniższej recenzji.

Oddworld Stranger’s Wrath jest czwartą grą z serii Oddworld i drugą wydaną na konsolę Xbox. Tytuł ten jest świeżym spojrzeniem na cały cykl traktujący o dziwnym świecie. Nie uświadczysz tutaj Abe ani innych Muddokonów, Sligów, czy Glukkonów, bowiem akcja toczy się na Dzikim Zachodzie świata Odd gdzie nie panują żadne reguły, a bitwę jaką stoczysz będzie walką o przetrwanie i napchanie swojego portfela kosmicznymi dolarami.