The Legend of Zelda: Spirit Tracks na Nintendo DS od samego początku budziła mieszane uczucia, głównie za sprawą wprowadzenia do niej pociągu. Przyzwyczajeni byliśmy do bardziej prymitywnych form transportu, jak koń czy łódka. Jak zatem udała się autorom ta dość ryzykowna zmiana? Zapraszam do recenzji.

Do usługi Virtual Console (VC) na Nintendo Wii jakiś czas temu trafił Super Metroid (pierwotnie wydany na SNESa w 1994 roku). Wielu graczy zapewne zastanawia się czy warto go ściągnąć. Czy gra zestarzała się na tyle, że jest niegodna kupna? Mam nadzieję że recenzja rozwieje wasze wątpliwości.

Zapraszam na spotkanie z niewydaną kontynuacją Streets of Rage na Sega Saturn.

Kontynuujemy naszą małą tradycję i wraz z rozpoczęciem nowego roku oddajemy w wasze ręce kalendarz na 2010 rok. Oczywiście chyba nie trzeba wspominać o tym, że kalendarz jest typowo retro…

Resident Evil (w Japonii Biohazard) to tytuł znany każdemu miłośnikowi gier video. Seria ta spopularyzowała i zdefiniowała gatunek gier zwany survival horrorem. Od początku swojego istnienia była kojarzona z PlayStation. Choć okazjonalnie ukazywały się konwersje na inne systemy (Sega Saturn, Nintendo 64) to właśnie dzięki konsoli Sony seria ta zdobyła rzesze wiernych fanów. Twórca Resident Evil, firma Capcom w 1998 roku zapowiedziała powstanie zupełnie nowej odsłony cyklu. Tytuł był pierwszą grą z tej serii, która nie zadebiutowała na sprzęcie Sony, ale na nowej 128-bitowej konsoli Sega Dreamcast. Zgodnie z obietnicami wydawcy gra miała bazować na zupełnie nowym silniku graficznym i oferować jakość grafiki oraz dźwięku niedostępne dla konsol 32-bitowych. Początkowo Resident Evil Code: Veronica miał trafić do sklepów w 1999 roku. Ostatecznie gra zadebiutowała w lutym 2000 w Japonii i USA, a w maju tego samego roku w Europie. Pod tytułem Resident Evil Code: Veronica X trafia na PlayStation 2 w 2001 roku a na GameCube w roku 2003.

Kontynuujemy wzbogacanie działu Sega Mega Drive (Genesis) o kolejne materiały. Dziś na retroage trafia krótki artykuł i kilka fotek klasycznego trzyprzyciskowego pada do wspomnianej konsoli. Jeśli ktoś jeszcze go nie widział to warto zajrzeć, bo to naprawdę porządny kawałek sprzętu.

„Gry legendy” nie mają łatwego życia, bowiem po ich wydaniu gracze z niecierpliwością wypatrują kolejnej częścią, a ich oczekiwania są zawsze coraz większe. W 1990 roku na rynku pojawił się słynny amigowy Lotus Esprit Turbo Challenge i tylko kwestią czasu było, kiedy pokaże się jego następca. Rok później gracze zostali więc uraczeni wspaniałym Lotus Turbo Challenge 2. Jak nietrudno zauważyć tytuły prócz cyferki różnią się jeszcze nieznacznie samym tytułem. Wszystko to dlatego, że poprzedzający go Lotus Turbo Challenge trafił na konsolę Sega Mega Drive (Genesis)... tyle, że rok później (1992) niż jego następca. Obie gry są jednak tak do siebie bliźniaczo podobne, że można śmiało mówić w tym przypadku o konwersji z komputerów na konsole.

Ziemia zatrzęsła się, z choinki opadł śnieg. A pod choinką pojawił się darmowy download content do gry Puzzle-Mania na Atari XL/XE. Zapraszam do zapoznania się z wypasionym bonusem.

Pod koniec życia GameCube Nintendo na E3 zapowiedziało jedną z ostatnich gier na tę konsolę - Super Paper Mario. Jakiś czas później pozycja ta została przeniesiona na nowy sprzęt - Wii. Jak ostatecznie dobra jest ta gra z nowym innowacyjnym sterowaniem? Czy to był dobry ruch, by przenosić ją na Wii, pozbawiając w ten sposób Nintendo GameCube jednej z ostatnich gier?

Gdzieś około roku 1995 Capcom pracował nad grą na licencji White Wolfa. Dla nieobeznanych z tematem nadmienię, że mowa o producencie systemów fabularnych. Gra która docelowo miała trafić na konsole Sega Saturn i Sony PlayStation w fazie developingu nosiła tytuł identyczny jak największe dzieło White Wolfa, a mianowicie niesamowitego RPGa – Werewolf: The Apocalypse (Wilkołak: Apokalipsa). Projekt był już bardzo mocno zaawansowany, ale w 1996 roku z nieznanych powodów został zarzucony. Po 13 latach do netu trafiło grywalne demo, więc w końcu dane jest nam zagrać w Wilkołaka.