RetroAge Recenzja, Nintendo, Nintendo64 F1 Pole Position 64
RecenzjaNintendoNintendo64

F1 Pole Position 64

Loading

Pole Position to seria gier, którą każdy fan Formuły 1 powinien znać. Na 8 i 16 bitowych konsolach/komputerach, gry z tej serii święciły triumfy. Nowsze, silniejsze i wydajniejsze konsole powinny otworzyć przed twórcami nowe możliwości do wykorzystania. Czy kolejna odsłona tej gry – F-1 Pole Position 64 oferuje graczom coś więcej niż dotychczas? W poniższej recenzji postaram się odpowiedzieć na to pytanie.

Po krótkim (na szczęście) i lekko żenującym intro przyjdzie nam zmierzyć się z menu które oferuje nam kilka trybów rozgrywki. Podstawowym jest oczywiście Grand Prix. Jak przystało na grę na licencji FIA wszystkie nazwiska kierowców i team’y w barwach których występują, są oryginalne. Dostępnych jest standardowo 16 tras wchodzących w skład całych zawodów, które zostały uszeregowane zgodnie z obowiązującym schematem tworząc w ten sposób sezon. Przed każdym z rajdów możemy ustawić zaledwie kilka podstawowych parametrów naszego bolidu, aby polepszyć jego osiągi w zależności od pogody panującej na torze. Po każdym wyścigu przyznawana jest punktacją zgodnie z zasadami FIA zarówno indywidualnie dla kierowców jak i dla ekip.

Drugim trybem oferowanym prze Pole Position 64 jest Battle, czyli pojedynek z wybranymi zawodnikami na dowolnym z torów. Mówiąc w skrócie – pojedynczy wyścig bez zbędnych udziwnień.
Ostatnia dostępny tryb to jazda na czas, gdzie będziemy mogli wyśrubować nasze wyniki. Warto nad tym popracować, bo wyniki zapisywane są na Controller Pak’u i dzięki temu można potem pochwalić się przed znajomymi swoimi osiągami. Szkoda tylko, że nikt nie pomyślał o możliwości synchronizacji rekordów z wynikami innych graczy. W trakcie samego wyścigu dostępnych jest szereg parametrów, m.in. liczba okrążeń, aktualna pozycja, wskaźnik prędkości i bardzo pomocna podręczna mapka z rozmieszczeniem poszczególnych zawodników na trasie. Nie można zapomnieć o opcji oglądania się za siebie (przy odrobinie wprawy można umiejętnie zajechać przeciwnikowi drogę) oraz o możliwości zmiany położenia kamery (7 pozycji) co zapewnia lepszą widoczność na trasę.

Realizm jazdy jest co najwyżej przeciętny. Parametry samochodu takie jak opony i ustawienie spojlerów mają niewielki wpływ na zachowanie bolidu na trasie i tak naprawdę można z powodzeniem ścigać się w strugach deszczu na oponach typu slicks. Sam wyścig nie ma jednak już nic z realizmem wspólnego. Są to najzwyklejsze wyścigi w których pozycja w stawce zmienia się co sekundę. Wypadnięcie z toru nie oznacza zakończenia rajdu, bo stracony czas można łatwo nadrobić – wystarczy zrobić jedno naprawdę porządne okrążenie bez większego błędu, aby znaleźć się w czołówce. Jak widać symulacja z tego żadna i jest to typowa arcade’owa produkcja dla przeciętnego zjadacza chleba. Większości z czytających zapewne to nie zdziwi, bo starsi gracze pamiętający poprzednie części tej gry doskonale wiedzą, że seria Pole Position zawsze nastawiona były na maksymalną grywalność, a nie realizm. Opisywana wersja na konsolę Nintendo 64 nie wyłamuje się z tego kanonu i śmiało kontynuuje rozpoczęty przed wieloma laty trend. Mimo wspomnianych wad gra się w miarę przyjemnie. Każdy średnio uzdolniony gracz będzie jednak po pewnym czasie znudzony, bowiem konsolowi przeciwnicy są po prostu żałośnie słabi nawet na najwyższym poziomie trudności i można sobie z nimi poradzić bez najmniejszych problemów na pierwszych 2-3 okrążeniach, a na kolejnych niejednokrotnie ich dublując.

Oprawa graficzna
W Pole Position 64 uraczeni zostaliśmy grafiką która nijak ma się do możliwości N64. Obiekty są proste, żeby nie powiedzieć toporne. O krajobrazie nie ma co pisać ponieważ budynki i trybuny to proste bryły których minimalizm aż razi. Jedyne na czym oko można zawiesić to bolidy formuły 1. Niestety prócz tego, że z wyglądu przypominają to czym miały być w zamierzeniu to nic innego dobrego nie można na ich temat powiedzieć. Chciałoby się chociaż zobaczyć ciekawe i realistyczne tekstury nałożone na samochody – niestety i tu mamy do czynienia z minimalizmem. Prócz wycieniowanych polygonow i pojedynczych naklejek nie uświadczymy niczego ciekawego. Otoczenie jest rozmyte, a przez to niewyraźne i nieciekawe. Zakres widzenia jest dość mały, przez co ma się nieodparte wrażenie, że większość z wyścigów odbywa się w Londynie w typowo angielskiej mgle. Warto wspomnieć o ciekawostce jaką niewątpliwie jest krótki przerywnik video po zakończonym rajdzie – rzecz raczej sporadycznie spotykana na Nintendo 64. Wspominam o nim tylko i wyłącznie jako o ciekawostce ponieważ jego jakość jest tak słaba, że chyba lepiej gdyby go wcale nie było. Szkoda, że możliwości N64 zostały całkowicie zignorowane. Patrząc na ekran odnosi się wrażenie, że nie zrobiono kompletnie nic, aby uczynić grę przyjemną dla oka.

Oprawa dźwiękowa
Muzyki w grze praktycznie nie ma. Poza kilkoma krótkimi i mdłymi kawałkami, które usłyszymy w intro oraz w menu, nasze uszy pieścić będzie tylko warkot silnika i pisk opon. Do tego należy dorzucić parę digitalizowanych tekstów komentatora i to by było wszystko. Niestety to stanowczo za mało, aby nazwać oprawę dźwiękową choćby przeciętna.

Gra z pewnością nie urzeka oprawą audiowizualną, ale ma to „coś” (tym czymś jest chyba niski poziom trudności gry który nie zniechęca) co potrafi przyciągnąć potencjalnego gracza przed telewizor. Fani symulacji będą okropnie zniesmaczeni, natomiast gracze stawiający na szybką rozgrywkę z pewnością wycisną odrobinę wrażeń z F-1 Pole Position 64. Zastanawia tylko jeden fakt. Skoro Formuła 1 jest tak niepopularną dyscyplina sportową to dla kogo przeznaczona jest ta gra? Grono odbiorców będzie z pewnością niewielkie. Jednak dla tych którzy chcą dopiero zacząć przygodę z tym tematem z pewnością jest to tytuł godny polecenia ze względu na niską cenę i przede wszystkim prostotę. Inwestując w tą grę masz pewność, że nie dostaniesz do rąk symulatora zniechęcającego poziomem trudności takiego jak np. F-1 World Grand Prix, ale prostą grę która na swój sposób potrafi zapoznać z podstawowymi zasadami Formuły 1. W rankingu gier o tej tematyce F-1 Pole Position 64 jest jednak zdecydowanym outsiderem i niestety zamyka stawkę.

Ocena ogólna

F1 Pole Position 64

NINTENDO 64

Grafika
30%
Dźwięk
40%
Grywalność
50%

Autor

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.