Marketing konsol przenośnych spod znaku wielkiego N zwykle kończył się sporym sukcesem. Gdy w 2011 roku na rynek wypuszczono konsolę przenośnią z efektem 3D, liczono na spore zainteresowanie i zyski. Jednak po kilku tygodniach wykresy były niezadowalające i ciemne chmury zebrały się nad Nintendo 3DS. Wiele wskazywało, że firma Nintendo po raz kolejny zaliczy porażkę bawiąc się efektem trójwymiaru. Zapraszamy do przygotowanego materiału na temat konsoli Nintendo 3DS.
Początkowo należy sobie przypomnieć, że to nie pierwsza próba eksperymentowania z efektem 3D przez Nintendo. Gracze z Europy nie mają prawa pamiętać takiego wynalazku jak „Famicom 3D System” z 1987 roku, gdyż nie opuścił on kraju kwitnącej wiśni. Innowacyjny pomysł ze specjalnymi okularami podobnymi do tych z SegaScope 3D całkowicie nie przekonał japońskich graczy i pomysł zaliczył porażkę. Nintendo jednak nie poddało się i w 1995 roku wydało konsolę obsługującą efekt 3D na rynek japoński i amerykański – Virtual Boy. Oba rynki nawet nie zareagowały na nowy sprzęt Nintendo, który okazał się totalną klapą i ostatecznie po pół roku wycofano się z jego produkcji i sprzedaży. Po tym wydarzeniu wielu zwątpiło w sens prowadzeniu badań nad trzecim wymiarem, choć były one nadal kontynuowane. Konsola Nintendo GameCube ze specjalną przystawką LCD pozwalała na odpalenie stereoskopowego efektu 3D tylko ze startowym tytułem Luigi’s Mansion. Żadna inna gra na tą platformę już tego nie obsługiwała – wiadomo, koszty zabawy z 3D były wówczas ogromne. Dopiero zastosowanie zasad autostereoskopii pozwoliło stworzyć konsolę Nintendo 3DS, która bazowała na swojej poprzedniczce Nintendo DS / Nintendo DSi.
W marcu 2010 roku oficjalnie zapowiedziano następcę Nintendo DSi. Było to dość ciekawym ruchem rynkowym biorąc pod uwagę fakt, że nie minęło nawet pół roku od wypuszczenia na rynek najnowszego modelu Nintendo DSi XL (listopad 2009). Konsola zatem była wciąż „świeża” a już czekał zapowiedziany nowy model, który zaprezentowano po raz pierwszy na E3 2010.
Pełnego wydania konsola doczekała się w Japonii 26 lutego 2011 roku, w Europie 11 marca, a w USA trzy tygodnie później. W dniu premiery Nintendo 3DS dostępne było w dwóch wersjach kolorystycznych: Aqua Blue (błękitna) oraz Cosmos Black (czarna z jaśniejszym spodem)
Początkowo sprzedaż nie zadowoliła zbytnio dyrekcji Nintendo, dopiero szybka redukcja ceny pozwoliła na zwiększenie tempa sprzedaży. Dodatkowo, posiadacze którzy kupili konsolę po cenie startowej, otrzymali możliwość pobrania dwudziestu gier na Virtual Console w ramach rekompensaty. Zabieg ten pozwolił na to, że Nintendo 3DS stało się jedną z najlepiej sprzedających konsol przenośnych, osiągając pod koniec sierpnia 2013 roku liczbę 34 milionów egzemplarzy.
Zestaw zawiera:
– konsola Nintendo 3DS + rysik teleskopowy
– Nintendo 3DS Charging Cradle (stacja dokująca / ładująca konsolę)
– Nintendo 3DS AC Adapter (zasilacz, pasuje także do Nintendo DSi / DSi XL)
– karta pamięci SD 2GB (nie produkowana przez Nintendo)
– karty AR, 6 sztuk (rzeczywistość rozszerzona)
SPECYFIKACJA TECHNICZNA:
CPU: dwurdzeniowy ARM11 MPCore
GPU: digital Media Professionals PICA200 GPU
Wysokość: 13,4 cm
Długość: 13 cm
Szerokość: 2 cm
Wyświetlacz: górny: 3,5″ ekran 3D LCD o rozdzielczości 800 x 240 (400 x 240 WQVGA na jedno oko)
dolny: 3,0″ oporowy dotykowy LCD; 320 x 240 QVGA
Waga: 235 g
Pamięć: 128 MB FCRAM, 6 MB VRAM
Komunikacja gniazda: 2.4 GHz Wi-Fi, podczerwień
Zawiera kartę pamięci SD 2 GB
Moc: Bateria Litowo-jonowa 1300 mAh
INNE MODELE:
Nintendo wypuściło na rynek wiele edycji limitowanych, różniących się oprawą kolorystyczną. Oprócz podstawowej wersji konsoli rozróżniamy także dwa dodatkowe modele:
– Nintendo 3DS XL (28.06.2012) – jest to powiększona wersja konsoli, z większymi ekranami i lepszą baterią. Sytuacja podobna jak w przypadku Nintendo DSi XL.
– Nintendo 2DS (28.09.2013) – jest to okrojona wersja konsoli Nintendo 3DS, bez zawiasów, w jednolitej obudowie, bez efektu 3D oraz z głośnikiem mono. Konsola pozwala jednak uruchamiać gry z rodziny konsoli Nintendo 3DS oraz Nintendo DS. Ten model dedykowany jest głównie dla młodych graczy, którym efekt 3D mógłby spowodować problemy ze wzrokiem. Konsola bez zawiasów wydaje się być też trwalsza.
——————————————————————————————
Karty (nośnik gier)
Gry na Nintendo 3DS umieszczone są na podobnym nośniku danych jak ten z Nintendo DS. Karty (kartridże, dyskietki – jak kto woli) z grami 3DS od DSowych różnią się nieznacznie kształtem, który nie pozwala na umieszczenie gry z Nintendo 3DS w starszych konsolach: Nintendo DS/DSi. Pojemność nośnika danych to: 1GB, 2GB lub 4GB. Podobno maksymalne karty posiadają 8GB jednak jeszcze nie pojawiła się gra wymagająca takiej przestrzeni.
Menu
Menu jest bardzo podobne do tego wykorzystywanego w Nintendo DSi. Dolny ekran dotykowy zajmują ikonki, które wedle własnego uznania można sortować. Układ ikon zmieniamy specjalną opcją dostępną w menu, natomiast przenoszenie polega na przytrzymaniu ikonki aż ta się „oderwie” i pozwoli na przesunięcie jej w dowolnie wybrane puste pole.
SpotPass
SpotPass pozwala na automatyczne pobieranie danych z internetu. Konsola musi mieć włączony suwak Wi-Fi aby w momencie wykrycia sieci bezprzewodowej mogła sama pobrać dane.
Jeśli konsola pobierze jakieś dane, przykładowo: informacje systemowe, oprogramowanie, gry…, wtedy zapali się niebieska dioda informująca o tym zdarzeniu.
StreetPass
StreetPass umożliwia bezprzewodową wymianę danych między konsolami Nintendo 3DS. Funkcja głównie nastawiona jest na przypadkowo spotkane konsole, np na ulicy. Użytkownik konsoli nie musi nic zatwierdzać aby połączenie zostało nawiązane. Jeśli chcemy funkcję włączyć, wystarczy zamknąć uruchomioną konsolę co spowoduje że zostanie ona uśpiona.
Jeśli konsola wymieni się danymi z inną, wtedy zapali się zielona dioda informująca o tym zdarzeniu. Z funkcji StreetPass może skorzystać dwanaście różnych gier i aplikacji.
Co ona daje? W takich grach jak np. New Super Mario Bros. 2 w trybie wyzwań na największą liczbę zebranych monet pojawia się wynik gracza, z którym konsola nawiązała połączenie. W ten sposób możemy podjąć wyzwanie i pobić rekord przypadkowo spotkanej osoby. Street Fighter IV: 3D Edition pozwala na stoczenie walki pomiędzy posiadaczami konsoli, choć nie muszą oni brać w niej aktywnego udziału. Każda gra może inaczej wykorzystywać StreetPass – ograniczeniem jest wyobraźnia developera, rodzaj danych do przekazania i ich użyteczność w grze.
Mii
Mii to nasz awatar z którym będziemy się identyfikować w sieci, z innymi graczami. Tworzymy go przy pierwszym uruchomieniu konsoli. Co ciekawe jeżeli ktoś jest już posiadaczem Wii może przesłać swojego Mii do konsoli 3DS (niestety nie działa to wstecz). Taką operacje można też wykonać wysyłając Mii z Nintendo 3DS do Wii U.
Aplikacja „Mii Maker” (promowana na trailerach nie działa tak ładnie jak w reklamach przed premierą konsoli). Reklamy pokazywały, że wystarczy zrobić zdjęcie twarzy, a konsola sama zaproponuje kilka wersji Mii najbardziej podobnych do użytkownika. W rzeczywistości jest jednak inaczej i trzeba się trochę naklikać, aby dojść do momentu zrobienia zdjęcia. Wcześniej posiadacz konsoli musi wybrać płeć, kolor skóry, kolor oczu, kolor włosów i wybrać fryzurę. Dopiero po tych ustawieniach można zrobić sobie zdjęcie, z którego automatycznie tworzony jest Mii. Jednak nie odwzorowuje on jednoznacznie zdjęcia i proponuje kilka wersji postaci, którą możemy wybrać i jeszcze sami poprawić. Także podsumowując bajer z reklamy, nie jest taki jak go ukazywano. Praktycznie postać Mii trzeba ustawić samemu.
Friend List
Podobnie jak w przypadku Wii znajomych możemy zapisywać na specjalnej liście. Do każdego Nintendo 3DS przypisywany jest dwunastocyfrowy numer – Friend Code – którym można wymienić się z innym posiadaczem konsoli. Na liście znajomych wyświetlają się takie informacje jak ulubione oprogramowanie (także gra), aktualnie otwarta aplikacja oraz posiadany Mii. Warto wspomnieć, że możemy zapisać tylko lub aż stu przyjaciół.
Kamera
Konsola Nintendo 3DS posiada dwa obiektywy pozwalające na tworzenie ujęć w 3D, a także wewnętrzny obiektyw wykonujący zdjęcia 2D. Widok z kamerki można przełączać, dzięki czemu możemy zrobić zdjęcie swojej twarzy, a odpowiednia aplikacja dobierze nam Mii do naszego wyglądu. Wszystko w rozdzielczości 640 x 480 px i 0.3 megapikseli. Możemy wejść bezpośrednio w tryb aparatu naciskając przyciski boczne L+R. Po grudniowej aktualizacji 2011 można nagrywać krótkie 10 minutowe filmiki z efektem 3D.
Rzeczywistość rozszerzona
Konsola pozwala nam za pomocą aparatu w specyficzny sposób wchodzić w interakcje z otoczeniem. Dołączone do zestawu karty AR dzięki funkcji aparatu ożywają i dodają elementy widoczne tylko na ekranie konsoli (m. in. wychodzą z ramek, możemy je oglądać właściwie z każdej perspektywy itp.). Niektóre gry jak np. Spirit Camera: The Cursed Memoir opierają na tym swój gameplay. Wadą jest konieczność przebywania w odpowiednio naświetlonym pomieszczeniu, w przeciwnym wypadku efekty mogą być niezadowalające.
Dźwięk
Nintendo 3DS jest pierwszą konsolą Nintendo obsługującą format mp3, który możemy zapisać na karcie SD. Sprzęt posiada gniazdo jack, dzięki czemu spokojnie można podłączyć dowolne słuchawki. Przesłuchując swoje ulubione utwory konsolę można zamknąć – czynność ta nie powoduje wstrzymania aplikacji. Odsłuch muzyki odbywa się poprzez aplikację „Nintendo 3DS Sound”, która pozwala także przesyłać ulubione utwory innym posiadaczom konsoli przez StreetPass.
Zawieszanie oprogramowania
Poprzez przycisk HOME możemy tymczasowo zawiesić aktualne oprogramowanie (będzie ono nadal funkcjonowało w tle). Dzięki Suspended Software możemy dostać się do kilku aplikacji, które działają jednocześnie z tą która została zawieszoną.
Są to: lista znajomych – Friend List, notatnik – Game Notes (bywa pomocny przy grach z zagadkami), powiadomienia – Notifications (zawierają ogłoszenia od aplikacji lub systemowe przesyłane przy podłączeniu do internetu), przeglądarka – Internet Browser (przydatne przy szukaniu poradnika, w wypadku jakby się utkwiło w grze), oraz używanie aparatu – Nintendo 3DS Camera. Od niedawna, a konkretniej od aktualizacji 7.0 zawiesić możemy także grę i wejść na forum społecznościowe – Miiverse.
Nintendo eShop
Nintendo eShop – sklep internetowy Nintendo, w którym można nabyć cyfrowe wersje gier, a także pobierać dema, przeglądać nowości i oglądać zapowiedzi video. Oprócz tego jest cała gama innych możliwości: filmiki 3D, gry na Virual Console i DSiWare. Cała pobrana zawartość podobnie jak nasz Friend Code przypisywana jest do systemu i może zostać przeniesiona do innego 3DSa. Nintendo eShop obsługuje karty kredytowe MasterCard oraz Visa, a także specjalne karty płatnicze dostępne w niektórych sieciach sklepów stacjonarnych, zawierające określoną kwotę. Aplikacja pozwala również na ocenianie gier, warunkiem jest korzystanie z niej przynajmniej przez godzinę.
Nintendo Video
Pozwala na obejrzenie czterech filmików które ściągają się automatycznie z Internetu. Ich dostępność określona jest czasowo, zwykle tydzień. Po tym okresie filmiki automatycznie się usuwają, a pobierane zostają nowe. Większość z nich obsługuje efekt 3D. Nintendo od dnia 21.03.2014 zawiesza funkcjonowanie aplikacji.
Activity Log
Mówiąc najprościej jest to rejestr aktywności. Ukazuje czas spędzony z konsolą, z grami oraz poszczególnymi aplikacjami. Podlicza ile godzin spędziliśmy z daną grą w konkretnym dniu, a także całościowo. Aplikacja zlicza także ilość kroków i tworzy rankingi: najdłużej uruchamiana gra lub aplikacja, najczęściej uruchamiana, najdłuższy czas używania, średni czas itp…
StreetPass Mii Plaza
Aplikacja pozwala pobrać Mii innego użytkownika konsoli dzięki funkcji StreetPass. Każdy ze spotkanych Mii, zapraszany jest na nasz plac. Są to awatary spotkane na ulicy, a także w internecie. Spotkane Mii witają nas odpowiednim tekstem powitalnym ustawionym przez właściciela konsoli, a następnie jednorazowo są dostępne w mini-grach systemowych.
Wsteczna kompatybilność
Konsola obsługuje wszystkie gry z Nintendo DS bez względu na region. Blokada regionalna dotyczy jedynie nowego oprogramowania dedykowanego pod Nintendo 3DS. Możemy także uruchomić gry działające tylko z DSi (w Europie wyszły tylko dwie takie gry – Hair Salon i Face Training: Facial Exercises to Strengthen and Relax from Fumiko Inudo).
Download Play
Aplikacja pozwala na grę wieloosobową łącząc się z innymi konsolami Nintendo DS/3DS. Mając grę z poprzedniej generacji na Nintendo DS możemy bez problemu na swoim 3DS dołączyć do gry.
Virtual Console
Podobnie jak na Wii i Wii U możemy grać w gry na starsze systemy po wykupieniu ich w wersji elektronicznej z Nintendo eShop. Gry zapisują się na karcie SD więc mogą być przenoszone do innej konsoli (transfer danych z całą zawartością). Nie można pobrać gry i oddać jej komuś, gry przypisane są do konsoli!.
Nintendo Letter Box
Aplikacja została zawieszona pod koniec października 2013 roku. Pozwalała na wymianę pomiędzy znajomymi z Friend List wiadomości z załącznikami (w tym zdjęciami i filmikami). Letter Box przyjmował również różne wiadomości komercyjne, np. premiera nowej gry. Wiadomości wyświetlały się dokładnie tak jak były pisane (styl ręczny i czas pisania uwzględniony) w 3D. Niestety ze względu na rozprzestrzenianie tym sposobem komunikacji treści erotycznych/pornografii, Nintendo zdecydowało się zawiesić aplikacje. Jej funkcjonalność zastąpiła aplikacja Miiverse, działająca już wcześniej na Wii U (od update 7.0 także na Nintendo 3DS).