Dawno, dawno temu, za górami, za lasami, magicy z Królestwa Electronic Arts przy użyciu jedynie prostych środków, potrafili wyczarować niezapomniane komputerowe i konsolowe hity. Ostatnimi czasy, grupie badaczy udało się odczytać fragment jednego z pozostawionych przez magików zakurzonego manuskryptu – „3DO, dwa kółka, ryk silników, grunge, adrenalina… Road Rash”.

Jeżeli miałeś komputer z Windows i nigdy nie słyszałeś o Saperze to… właściwie nie wiem, co mam Ci powiedzieć. Gra została napisana przez Curta Johnsona pierwotnie na komputer IBM z systemem OS/2. Jego kolega Robert Donner przygotował zaś port na Windowsa 3.1. Saper trafił do pakietu Microsoft Entertainment Pack, który mogliśmy znaleźć w folderze "Gry".  Minesweeper, bo tak brzmi oryginalny tytuł, zadomowił się na kolejnych wersjach „Okienek” aż do Windows 7. Od numeru 8 wzwyż już rozbrajacza min nie znajdziecie w swoim systemie, ale możecie pobrać go ze sklepu Windows Store w odnowionym wydaniu. Nas jednak interesuje to pierwotne i o nim jest ta recenzja.

54 dzień w okopach. Wiem, tu nie płacą za myślenie. Wojny są bezsensowne. Wojny są głupie. Wojny są złe. Ostatnio dostarczyli nam nowe działka z USA – sześć sztuk. Świetnie, tylko naraz możemy używać tylko jednego. Wyobraźcie sobie, że wróg atakuje tylko w nocy, cały czas w ten sam idiotyczny sposób, biegnąć zakosami w kierunku okopów, strzelając na oślep. Co jakiś czas pojawia się jakiś wóz opancerzony, ale chyba tylko chcą się pochwalić, że takowy posiadają. Chociaż raz zdarzyło się, że takim wjechali jak kamikadze w nasze umocnienia… Żeby nie zwariować staram się myśleć o czymś przyjemnym. Wojna to nie jest „Call of Duty”, z drugiej strony patrząc na inteligencję przeciwnika przypomina mi się „Space Armada” na konsolę Intellivision.

Pierwsza konsola stacjonarna Nintendo, która przekroczyła pułap 100 milionów sprzedanych egzemplarzy? WiiNajlepiej sprzedająca się konsola stacjonarna siódmej generacji? WiiA która konsola obchodzi dziś osiemnaste urodziny? Wii! Wii! Wii!

Niedługo po upadku polskiego komunizmu w 1989 roku w sklepach pojawiły się ogólnodostępne napoje gazowane w kolorowych puszkach – głownie o smaku „pomarańczy” oraz „cola”. Wygląd produktów z lepszej części świata pobudził we mnie ducha kolekcjonerstwa, przez co w szczytowym okresie „zabawy” byłem posiadaczem około 150 puszek po różnych napojach. Jakiś czas temu, na RetroAge opisywaliśmy pochodzące z Singapuru słone przekąski z motywami uniwersum Super Mario. A jak wiadomo po słonym chce się pić. A do picia najlepsze są niezdrowe, słodkie, gazowane napoje w puszkach – najlepiej takie z nadrukowanymi Pokemonami.

Od pewnego czasu producent konsol Evercade, firma Blaze Entertainment udostępnia oprócz aktualizacji systemu konsoli, również poprawki dla kartridżów. Ze względu na sposób w jaki wykonywana jest aktualizacja gier, może dojść do uszkodzenia danych (z winy użytkownika). W takich przypadkach kartridż, którego nie da się już odczytać, można wysłać do producenta (o ile wciąż posiadacie dowód zakupu). Po co jednak robić sobie niepotrzebne problemy skoro można samemu wykonać kopię bezpieczeństwa naszego kartridża i samodzielnie ożywić go w razie problemów? W Poniższym artykule przedstawię jak samodzielnie zarchiwizować dane z kartridża do konsoli Evercade, jak również jak przywrócić dane na uszkodzony nośnik.

Lata 80te w elektronicznej rozgrywce były o tyle ciekawe, że oprócz sprzętów stacjonarnych, dynamicznie rozwijały się również handheldy. Game & Watch od Nintendo wprost rządził, ale później nadeszły czasy Game Boya, Atari Lynx i Sega Game Gear, które jednak swoje kosztowały. Rynek tanich handheldów w naszym kraju zalała rosyjska Elektronika z własnymi adaptacjami sklonowanych rozwiązań z Game & Watch, ale w latach 90tych do zmagań dołączyli również Chińczycy z bogatym repertuarem swoich pomysłów na przenośne granie. Jednym z takich tworów była seria konsol Sound Effect Game Child QGH 37.

Biorąc pod uwagę anime w polskiej telewizji lat ’90, królowa może być tylko jedna – Czarodziejka z Księżyca. Postać tak popularna, że trafiła nawet na rozkła…tfu…okładkę 31 numeru Secret Service.

Granie w gry retro w podróży kojarzy nam się głównie z handheldami, szczególnie że coraz większą popularnością cieszą się emukonsolki typu Anbernic czy DataFrog. Od jakiegoś czasu również smartfony i tablety dają takie możliwości z racji wydawania odświeżonych starych hitów, które pojawiają się właśnie między innymi na urządzeniach mobilnych. O ile sterowanie na ekranie dotykowym w grach wymagających precyzji jest mocno dyskusyjne, o tyle z odpowiednimi nakładkami imitującymi pada nabiera to już całkiem realnych kształtów. Emulatory również goszczą na Androidzie i iOS co poszerza bazę dostępnych starych gier. Gracze ceniący sobie koszerne granie w pełnej prędkości, bez spadków FPSów, i w formie takiej jak gra została przez jej twórców przygotowana do działania na oryginalnej konsoli, nie stoją jednak tak całkiem na straconej pozycji.

Tata! Gdzie jest dżojstik? Tata! Dżojstik się rozładował. Tata!... Bezprzewodowe kontrolery do gier mimo niezaprzeczalnych zalet posiadają też wady, które szczególnie mogą przybierać na sile w połączeniu z dziećmi. Rozwiązaniem może być jakiś (najlepiej tani) klasyczny kontroler przewodowy. Korzystając z promocji na pewnej platformie sprzedażowo-aukcyjnej zakupiłem 2 egzemplarze HoriPad Turbo – czarno-czerwony z motywem „Super Mario” oraz biało-złoty z motywem „The Legend of Zelda”.