Jeśli miałbym wymienić grę na Atari, przy której spędziłem najwięcej czasu, Fort Apocalypse byłby z pewnością jedną z nich. W gąszczu wielu dość prostych produkcji, jakie mieliśmy na kasetach, wyróżniała się bardziej złożonym gameplayem. Strzelanie do kosmitów, ratowanie zakładników, eksplorowanie jaskiń! Świetne to było. Chciałem sobie przypomnieć tę grę po latach, jednak podobnie jak w przypadku wielu produkcji z tamtych czasów z głowy wyleciał mi tytuł. Poszperałem trochę w Google i nareszcie znalazłem. Taak, Fort Apocalypse to gra jakiej poszukiwałem. No nic, czas sobie przypomnieć po 25 latach jak przyjemnie się w to grało.

Gry na podstawie filmów powstają po to, aby wyciągnąć dodatkowe pieniądze z portfeli fanów filmów. Gry na podstawie filmów dla dzieci powstają po to, aby za pomocą dzieci wyciągnąć pieniądze z portfeli rodziców…

Błysk, huk, dym… dziura na dwa piętra. Koooowaaalskiii!!! Za wiele do opowiadanie tu niema, ale z roboty wyleciałem z hukiem.

Jak wspominałem przy okazji recenzji Galaxian, wydane w 1978 roku Space Invaders było grą, która całkowicie zrewolucjonizowała rynek elektronicznej rozrywki. Nie napisałem jednak za wiele o samym tytule, a tak naprawdę od niego powinienem zacząć opisywanie kosmicznych shoot 'em up'ów. Pora zatem nadrobić tę zaległość.

Zawsze lubiłem wirtualne wyścigi, jako małolat zagrywałem się w F1 Race na Pegazusie, jako nastolatek paliłem gumę w Need For Speedach, na studiach królowały GRIDy a od kilku lat regularnie nakręcam się na Super Hang-On - obecnie na tapecie widnieje 3D Super Hang-On z 3DSa.

We współczesnym gamingu modne jest zjawisko tak zwanego „skoku na kasę”. Fani oburzają się, że mimo wydania pieniędzy na grę, by cieszyć się dodatkową zawartością muszą jeszcze raz zapłacić. Na przykład: nie mamy dostępu do dodatkowych postaci bądź poziomów jeśli znów nie sypniemy groszem. Z krytyką spotykają się również twórcy, wydający kolejną reedycję swojej gry, żądając za nią kwotę równowartą albo nawet wyższą niż pierwowzór. A co jeśli powiem wam, że nie jest to zjawisko nowe. Spójrzmy na takiego Street Fighter II, ileż to jego edycji ukazało się od czasu premiery oryginału. Dziś przyjrzymy się Street Fighter II Turbo i spróbujemy odpowiedzieć sobie na pytanie, czy posiadając oryginał warto sięgnąć po tą edycję?

Resident Evil to chyba najpopularniejsza seria horrorów, wydawana przez Capcom od 1996 roku kiedy to ukazała się pierwsza jej część na konsolę Sony PlayStation, aż po teraz kiedy to najnowszą odsłoną jest ósma część pod tytułem “Resident Evil: Village” wydana w maju 2021 roku na konsole najnowszej generacji. Nie brakuje w niej momentów, gdzie szczerze powiedziawszy bałem się dalej grać, a pada kurczowo ściskałem obiema rękami jakby w każdej chwili coś mogło mnie zaatakować.

Historia przyjęcia gry Earthbound na zachodzie może być niemałym źródłem inspiracji. Od niezrozumianego, słabo sprzedającego się tytułu przeobraziła się w klasyk gatunku jRPG. Zaproponowana przez Shigesato Itoi wizja dziś jest odbierana jako coś wyprzedzającego swój czas, niezwykle świeżego i wpływowego. Spora część niezależnych gier, takich jak chociażby Undertale czy Omori wymieniają właśnie ten tytuł jako coś, co wpłynęło na ich ostateczny kształt. Pozostaje sobie zadać pytanie - dlaczego? Co jest w Earthbound tak przyciągającego, że nawet po 27 latach wciąż wyraźnie odczuwalny jest wpływ tego tytułu na te, które nadeszły po nim?

Salony gier najczęściej odwiedzałem, spędzając wakacje w nadmorskich kurortach. Odniosłem wrażenie, że większość miejscowości turystycznych nad Bałtykiem to prawdziwa wylęgarnia takich miejsc. W samym Dźwirzynie (ach, bardzo ładne miejsce!) doliczyłem się pięciu salonów. Był rok 2000 i kolejny raz z rzędu pojechaliśmy tam z rodziną na wczasy. Wieczorem pierwszego dnia postanowiłem wyruszyć na miasto i zobaczyć, co nowego od zeszłego roku pojawiło się na flipperach.

Dawno, dawno temu na ramach retroage zrecenzowałem Gothic, teraz przyszła kolej na jej kontynuację i to w wersji dziś już praktycznie niespotykanej bo bez dodatku.