Wystarczy zapytać się dowolnego użytkownika Playstation: „Jaka jest najlepsza bijatyka na PSX?”. Jakieś 90% pytanych odpowiedziałoby - Tekken 3. Niestety nie mogę się z tym zgodzić. Dlatego też, chciałbym przedstawić jedyną i niepowtarzalną grę. Tytuł wyprzedzający generację w której powstał, zapewniał czysty fun oraz godziny zabawy na najwyższym poziomie. Tak, mowa tu o Soul Blade lub o Soul Edge, bo taki tytuł gra nosiła w Japonii i Ameryce. Nie przedłużając, przejdę do sedna.

Posiadacze Game Boy'ów oprócz tego, że zabierają swoją ukochaną przenośną konsolkę gdzie tylko się da, bardzo chętnie używają jej również w domu, gdzie otwierają się całkiem nowe możliwości. Po co grać na małym ekraniku, kiedy możemy wykorzystać w tym celu telewizor. Jak odpalić gry z handhelda Nintendo na TV? Posiadacze SNES’ów mają do tego urządzenie Super Game Boy, a posiadacze Nintendo 64? Czyżby Nintendo olało ich potrzeby? Całkiem możliwe, na szczęście z pomocą graczom przyszła amerykańska firma Datel Design, która wyprodukowała urządzenie pod nazwą Power Flash.

World of Goo to gra, która stworzona przez małe studio 2D Boy zarządziła w cyfrowej dystrybucji Nintendo – WiiWare. Tytuł ten pokazuje, że aby stworzyć świetną grę nie potrzeba dużej ekipy, ogromnego studia developerskiego i milionowego budżetu. Wystarczy kilka osób, dobry pomysł i jak zawsze szczypta szczęścia, aby pokazać światu, że można stworzyć coś wyjątkowego.

Dawno, dawno temu w odległej galaktyce rozpoczęła się wojna pomiędzy Republiką, a Konfederacją Niezależnych Systemów. Wojna ta zwana jest wojną klonów i toczyła się w całym układzie gwiezdnym. O kilku epizodach z tego konfliktu opowiada gra Star Wars Republic Commando na konsolę Xbox.

W miniony weekend odwiedziłem szumnie reklamowane targi Szczecin Game Show 2011. Co można było zobaczyć, w co pograć i w co się obłowić, o tym przeczytacie z poniższej relacji.

Kosmos – wydawać by się mogło, że ten bezkresny obszar pustki wypełniony z rzadka gwiazdami, nie jest przyjaznym miejscem dla istot żywych. W systemie Alpha Ro, na największym zadupiu wszechświata jaki można sobie tylko wyobrazić, istnieje jednak życie. Może nie są to formy tak inteligentne jak ludzie, ale nie jest to w tym momencie ważne, bowiem owe stworzenia, biegające sobie beztrosko po powierzchni okolicznych planet są w śmiertelnym niebezpieczeństwie. Słońce w ich układzie powoli gaśnie i wkrótce obszar ten zniknie z międzygalaktycznej mapy. Wzorem samego Noego, rodzaj ludzki buduje ogromną Kosmiczną Arkę, której nieustraszona załoga Atlantean Crew rusza na pomoc istotom z odległej galaktyki. Tak oto rozpoczyna się misja ratownicza w której będą mogli wziąć udział posiadacze Atari 2600, odpalając na swojej konsoli grę Cosmic Ark.

Wszystko zaczęło się w 1986 roku, gdy firmy Philips i Sony opracowały nowy format płyt znany jako CD-I (Compact Disc Interactive), czego owocem było powstanie odtwarzacza, który mógłby wykorzystywać ten nośnik. Pierwsza konsola pod nazwą Philips CD-I ujrzała światło dzienne w 1991 roku. Jej cena wynosiła 700$, co spowodowało małe zainteresowanie tym sprzętem. System ten był prawdziwym kombajnem: mógł odtwarzać filmy VCD, muzykę, obrazy, karaoke CD, jednak do odtwarzania filmów potrzebna była specjalna przystawka, którą wkładało się z tyłu konsoli. Umożliwiała ona odtwarzanie filmów, niektórych gier i zwiększała wydajność sprzętu.

Dział Xbox ciągle w natarciu. Dzisiaj w recenzenckie imadło trafia gra XIII. Tytuł to zacny, ale nieco zapomniany. Czy słusznie? Tego dowiecie się z lektury recenzji.

DMA Design ojcowie Lemingów i serii GTA stworzyli dwie pozycje na Nintendo 64. Czy były równie rewolucyjne i rewelacyjne jak wymienione wcześniej gry? Jako pierwszą wyczerpującym testom poddamy Body Harvest.

Któż nie chciał za młodu (tego bardzo wczesnego) zostać strażakiem? Chyba każdy miał w dzieciństwie ten etap, gdy największymi idolami byli odziani w ciężkie, żaroodporne kostiumy panowie; ci dzielni herosi gotowi do bezgranicznego poświęcenia w imię ratowania życia i mienia. Kto tego nie poczuł, niech pierwszy rzuci kamień! Ale chwila, nie tak dziarsko, stop! Wiem że łapki świerzbią, ale żadnej gry dziś nie ukamienujemy. The Firemen na SNES'a to dosyć nietuzinkowa, ale bardzo grywalna pozycja, która na swój sposób wynagrodzi wam niespełnione marzenia lat szczenięcych.