100 najlepszych gier wszech czasów [1/4]

80. Mario Kart Wii

Co takiego wyjątkowego jest w Mario Kart Wii? Po pierwsze to chyba zważywszy na charakter naszego portalu – połączenie retro z nowym – gdzie na trzydzieści dwie trasy, aż połowa pochodzi z wcześniejszych gier z serii (z konsol SNES, N64, GC, GBA, DS). Ten zabieg pozwolił na zakręcenie się łezki w oku starszym graczom, którzy w latach młodości zagrywali się w gry z serii Mario Kart na przestrzeni szesnastu lat. Młodsi gracze natomiast zaznali troszkę retro (także pod względem poziomu trudności), bo każda ze SNES’owskich tras nie jednemu utrudniła zabawę.

Po drugie Mario Kart Wii wprowadził pierwszy raz na konsoli stacjonarnej Nintendo rozgrywkę on-line z prawdziwego zdarzenia. Pozwoliło to bawić się w sieci z przyjaciółmi, a także z losowo spotkanymi graczami z całego świata.

Gra sprzedawana jest z przesympatyczną kierownicą Wii Wheel (plastikowy uchwyt, do którego wkładamy Wii Remote). Ten niewielki, acz istotny element pozwolił zainteresować grą także „nie graczy”, którzy w prosty sposób mogli bawić się ze swoimi najbliższymi. Zwykły pad z kilkunastoma przyciskami zniechęcał, a fajna plastikowa kierownica po prostu przyciąga (bo sterowanie wydaje się banalnie proste). Multiplayer dla czterech graczy na jednym telewizorze, możliwość gry w dwie osoby online na podzielonym ekranie – tymi walorami określić pozytywnie można tylko Mario Kart Wii.

Fajne tryby rozgrywki, wyścigi gokartów, dziwne/śmieszne pojazdy, a także nowość w serii – możliwość ścigania się na motorach – sprawiły, że jest to trzecia (a tak naprawdę pierwsza konkretna) najlepiej sprzedająca się gra na konsoli Nintendo Wii. Po prostu pozycja obowiązkowa.

opis: ramzes64

79. Fable

Jaki zaszeregować Fable? Teoretyczne mamy tu do czynienia z kolejną wariacją, którą można by zamknąć w określeniu cRPG. Wszystko się zgadza, jest przygoda, postać opisano szeregiem statystyk, podlegającym modyfikacji zaś w ręce graczy oddano spory świat do eksploracji. Jednakże w przypadku niniejszego tytułu byłaby to niezbyt sprawiedliwa szufladka. Fable jest tak naprawdę baśnią, zabawą w życie, grze zdecydowanie bliżej jest do serii Sims niż Baldur’s Gate. Zaskakujący wniosek? Nie do końca.

Bohatera poznajemy w wieku pacholęcym, a zadaniem gracza będzie przeprowadzić go przez życie, nauczenie posługiwania się bronią, pokazania tajników przeżycia w nieprzyjaznym świecie Albionu. Lata będą płynąć, świat ulegnie metamorfozie, postać dorobi się domu, żony (męża), dzieci, o których będzie trzeba zadbać. Czy wspomniałem już o opcji umeblowania domostwa? Nie zdziwcie się, gdy czasem będziecie zastanawiać się gdzie schowane są opcje „nakarm”, „zaprowadź do toalety”. Brzmi to wszystko niezbyt zachwycająco? Nieprawda, dzięki tym wszystkim smaczkom, bardzo łatwo przywiązać się do bohatera, zaś opcja uczynienia zeń absolutnego skurczybyka bądź też ucieleśnienia dobra, dodatkowo to ułatwia.

Fabuła gry, to zdecydowany atut produkcji, jest oczywiście nieco sztampowa i zasadniczo sprowadza się do uratowania świata ale dzięki humorowi, ciekawym zadaniom i interesującym wyborom, gracz nie będzie miał czasu na nudę.

Trzeba zagrać w produkcję, za którą stoi charyzmatyczny Peter Molyneux, mimo wielu niespełnionych obietnic, nadal mamy do czynienia z rasową i niebanalna grą, której warto poświęcić kilka godzin. Na koniec wypada wspomnieć, iż najlepiej zaopatrzyć się w wersję zatytułowaną „The lost Chapters”, w której zaimplementowano nowe zadania, broń i potwory do ubicia.

opis: Adam „mrSin” Marciniuk

78. Baldur’s Gate II: Shadows of Amn

Baldur’s Gate 2: Cienie Amn to absolutny klasyk i szczytowe osiągnięcie firmy BioWare. Następca kultowych Wrót Baldura oferuje jeszcze więcej wyśmienitej rozrywki niż część pierwsza.

Fabularnie gra jest bezpośrednią kontynuacją poprzedniczki. Głównym czarnym charakterem jest tym razem mag Ion Irenicus. Zwiedzimy rozległe obszary zachodniego Faerunu, w tym ogromne miasto Athkatla – stolicę krainy Amn. Podczas podróży spotkamy wielu znajomych z pierwszej części gry. Rozbudowano wszystkie aspekty dzięki którym pierwsza część odniosła sukces. Dostajemy więcej klas postaci do wyboru, jeszcze większy obszar do eksploracji. Fabuła została poprowadzona z jeszcze większym rozmachem. Do tego stylowa dwuwymiarowa grafika jest bardziej dopracowana, dodano także możliwość gry w wyższej rozdzielczości.

Rok po premierze Baldur’s Gate 2 ukazał się dodatek pod tytułem Tron Bhaala. Dodawał on nową klasę postaci oraz podnosił maksymalny poziom doświadczenia.

Na polskim rynku gra ukazała się w pełnej polskiej wersji językowej. W nagraniu ścieżki dźwiękowej brała udział czołówka polskich aktorów. Moim zdaniem jest to jedna z najlepszych lokalizacji gier w naszym kraju. Świetna gra aktorska przewyższa nawet wersję oryginalną.

opis: hattori

77. Micro Machines

Micromachines to chyba jedyna nielicencjonowana gra w naszym zestawieniu. Te wyścigi samochodowe wydane na NESa przez firmę Camerica ominęły Nintendo z którym Codemasters (producent gry) nie żyło swego czasu najlepiej. Niewielu wie że wszystkie maszynki występujące w Micromachines wzorowane były na zabawkach brytyjskiej firmy Galoob.

W czym tkwi sukces Micromachines? Przede wszystkim gra jest bardzo szybka, dynamiczna i zróżnicowana. Pojazdów jest kilka rodzajów począwszy od wyścigówek, przez motorówki, a na czołgach kończąc. Każdy z nich zachowuje się inaczej i jest używany w innym terenie. Absolutna moc tkwi jednak w tym, że są to malutkie samochodziki, którymi każdy z nas bawił się w młodości. Czy jest jakiś sentymentalny drań który przejdzie obok Micromachines obojętnie? Wyścigi resorakami po dywanie, skocznie z książki na biurku, przeszkody z pudełek i klocków. Tak bawiliśmy się wszyscy w młodości. Oprzeć się po prostu nie sposób – zagrać trzeba.

Micromachines w Polsce znane jest głównie ze słynnego kartridża „Złota Piątka” do Pegasusa, który to święcił triumfy w naszym nadwiślańskim kraju na początku lat 90tych.

Gra doczekała się kilku kolejnych części wydanych na najróżniejsze platformy, ale nie odniosły one już tak wielkiego sukcesu jak pierwowzór. Wszystkie jednak mają tą samą tematykę, dlatego jeśli nie na NESie, to zagrajcie na jakiejkolwiek innej platformie.

opis: Axi0maT

76. Diablo II

Diablo to kolejna kura znosząca złote jaja firmy Blizzard. Seria rozpoczęta w 1997 roku czerpie najlepsze elementy z wolnego RPG i wrzuca je do dynamicznej rozgrywki tworząc nowy gatunek RPG-action. Diablo II było jedną z najbardziej oczekiwanych gier 2000 roku i bardzo szybko zdobyła miliony fanów. Cała seria umożliwia rozgrywkę w sieci na stworzonych serwerach przez Blizzard o nazwie Battlenet.

Diablo II podtrzymuje iście diabelski mroczny klimat swojego poprzednika. Przedstawia wysoki poziom grafiki jak i grywalności, niektórzy uważają jednak, że pierwsza część miała lepszą oprawę muzyczną. Osobiście uważam, że w obu przypadkach muzyka idealnie pasuje do tła i pomaga wciągnąć się w rozgrywkę.

Przygodę rozpoczynamy wyborem jednej spośród pięciu postaci, u której następnie będziemy mogli rozwijać 30 zróżnicowanych umiejętności. Celem naszej wędrówki jest wykonywanie zadań (questów) zlecanych nam w mieście, a ostatecznie zmierzenie się z tytułowym czarnym charakterem – Diablo. Dokonać tego możemy w pojedynkę lub łącząc się w grupy razem z innymi internautami. Droga do ostatniego zadania usiana jest tysiącami przeróżnych złych stworów, z którymi przyjdzie się nam zmierzyć lub ominąć. Zabijając przeciwników otrzymujemy doświadczenie potrzebne do rozwoju umiejętności, możemy również otrzymać różnorodne przedmioty. Znalezione rzeczy jak to w grach RPG można włączyć w skład ekwipunku, sprzedać lub wyrzucić. Wędrówka toczy się przez cztery duże i bardzo zróżnicowane krainy, po ich przejściu możemy zrobić to ponownie na wyższym poziomie trudności. Mapy usiane są teleportami co przyspiesza przemieszczanie się po miejscach, w których już byliśmy, np. daje możliwość powrotu do miasta na zakupy.

Diablo II nawet po dekadzie cieszy się sporym powodzeniem i cd-keye jak i postacie czy elementy ekwipunku są nadal z powodzeniem sprzedawane na allegro. Gra szczególnie online jest potwornie wciągająca i trzeba uważać, żeby po paru latach nie obudzić się na klawiaturze bez wykształcenia, obsranym i w domu rodziców.

opis: Baieros

75. Half-Life 2

Akcja Half-Life 2 toczy się niedługo po wydarzeniach części pierwszej. Gracz ponownie wciela się w postać naukowca Gordona Freemana. Tym razem trafiamy do miasta City 17 gdzieś na rozległych obszarach Europy Wschodniej.

Dzielny jajogłowy ponownie jest ostatnią nadzieją ludzkości. W mieście pojawiają się hordy dziwnych mutantów i nasz doktor musi posprzątać cały ten bałagan. Half-Life 2 rodził się w bólach, od premiery pierwszej części minęło aż sześć lat. Twórcy gry firma Valve dobrze jednak wykorzystali ten czas. Grę napędzał zaawansowany silnik graficzny Source, dzięki temu nawet dzisiaj wygląda ona bardzo przyzwoicie. Drugą ważną innowacją był silnik fizyczny Havok, który odpowiadał za realistyczną fizykę przedmiotów w grze.

Half-Life 2 to dwanaście rozległych poziomów wypełnionych po brzegi akcją. Rozgrywka jest bardzo intensywna i klimatyczna. Również fabularnie gra trzyma wysoki poziom. Podstawową kampanię twórcy rozbudowali o dwa dodatkowe epizody dostępne w dystrybucji cyfrowej. Half-Life 2 wraz z dodatkowymi epizodami, multiplayerowym Team Fortress 2 oraz grą logiczną Portal ukazał się także w edycji The Orange Box.

opis: hattori

74. Tony Hawk’s Pro Skater 2

W 1999 roku dzięki serii Tony Hawk’s Pro Skater, świat dowiedział się, co to skatebording – istniejący od około 60 lat sport. Od tamtej pory zainteresowanie deskorolką wciąż rosło. Po triumfie Tonego, kiedy myśleliśmy, że nic nas nie zaskoczy, pojawia się rewolucyjna druga część serii Tony Hawk’s Pro Skater 2.

Gra pokazuje nam ponownie jak można spocić się przed ekranem telewizora wykonując karkołomne sztuczki z użyciem deski na kółkach. Wszystko odbywa się w niesamowicie zróżnicowanych, urbanistycznych lokalizacjach, gdzie do trików mogą nam posłużyć obiekty, których byśmy o to nie podejrzewali.

Sensem gry jest wykonywanie różnorodnych zadań, za które odblokowujemy nowe poziomy i dostajemy wynagrodzenie. Pieniądze służą nam do kupowania sprzętu, umiejętności czy uczenia się nowych ewolucji.

Grafika w grze została znacznie poprawiona w porównaniu do pierwszej części i nawet dziś cieszy oko. Muzyka motywująca do akcji i niesamowicie realistyczne dźwięki są nadal na wysokim zadowalającym gracza poziomie. Tony Hawk’s Pro Skater 2 oprócz wyczerpującego trybu kariery i interakcji z otoczeniem lokalizacji daje nam również świetny tryb multiplayer i możliwość tworzenia własnych plansz!

Pozycja ta znajduje się wśród najlepszych w historii ponieważ daje rozrywkę na wiele tygodni, miesięcy, a czasem lat. Nawet po ukończeniu całości, czy po przerwie jest to tytuł, który chętnie się odświeża i daje radość z wykonywania bez urazowych trików.

Jak grałeś w Tonego już nigdy nie ruszysz tytułu innego!

opis: Baieros

73. Virtua Fighter 2

Wyścig zbrojeń w mordobiciach 3D zapoczątkowany przez Namco i Sege przybrał na sile wraz z pojawieniem się na rynku Virtua Fighter 2. Tytuł skonwertowany z automatów trafił do naszych domów z wielką pompą i znany jest głównie z tego, że to flagowy produkt konsoli Saturn. W stosunku do konkurencji z którą musiał ścierać się na rynku, Virtua Fighter 2 jest dużo bardziej realistyczny, do tego stopnia, że można uznać go prawie za grę karate. Nie zobaczymy tu magii, strzelania i nienaturalnych wygibasów.

Do dyspozycji gracza oddano 12 zawodników władających najróżniejszymi stylami walki. Fighterzy standardowo różnią się wyglądem, rozmiarami, wytrzymałością i siłą, ale w przeciwieństwie do np. Mortal Kombat repertuarem podstawowych uderzeń. Możliwości walki wręcz porażają, ponieważ w grze zawarto grubo ponad 1000 różnych ciosów i ich kombinacji. Liczba wydaje się niewiarygodna, ale dzięki temu kolejne pojedynki są bardzo zróżnicowane, a technik zobaczymy tyle ilu grających w Virtua Fighter 2.

Dowolność jest niesamowita i w dużej mierze stanowi o sile tego tytułu, ale nie można zapomnieć też o ultra płynnej grafice z wysokiej jakości teksturami. Absolutnie nie ma się do czego przyczepić. Virtua Fighter 2 przez dłuższy czas rządził w salonach gier, a następnie w domowych zaciszach, co jak widać przysporzyło grze na tyle fanów, że trafiła na tę oto listę gier wszechczasów.

opis: Axi0maT

72. Paper Mario

Nie od dziś wśród retro-graczy mamy dwa fronty walki fanboyów (pomijamy tutaj potyczki walczących atarowców z komodorowcami, a także święte wojny między miłośnikami konsol od Nintendo, Segi, oraz Sony). Chodzi tutaj o wojnę pomiędzy fanami platformówek i gier jRPG. Pierwsi mawiają: „Buuu, te wasze erpegi to są tak nudne, że mogę przy nich usnąć! A ta mangowa grafika to mnie przyprawia o mdłości.”. A drudzy: „Łe tam, te platformery to nie mają w ogóle fabuły, tylko się skacze. Gdzie rozbudowana fabuła? Gdzie poruszane są problemy natury filozoficznej?”
Jedni i drudzy zostali wystawieni na próbę w roku 1996, kiedy wydano Super Mario RPG. Jedni i drudzy ją pokochali, poza oczywiście mieszkańcami Europy.Paper Mario na Nintendo 64 powiela patenty poprzedniczki, w tym system walki przypominający mini-gierki z serii WarioWare, a także fabułę opowiedzianą z przymrużeniem oka. Przy okazji dodano także niespotykaną nigdzie indziej oryginalną konwencję graficzną, która przypominała duże, rozkładane, kartonowe książeczki dla dzieci. Czegóż chcieć więcej? opis: Dred

71. Pac-Man

Twórcą postaci Pac-Mana jest Toru Iwatuni – genialny projektant gier, który wymyślił go podczas lunchu. Po wyciągnięciu pierwszego kawałka z pizzy, jej zarys sprawił, że w głowie pracownika firmy Namco pojawiła się wizja żółtego stworka głodnego jak on sam i pożerającego wszystko na swej drodze kłapiąc przy tym paszczą. Automaty z Puck-Manem (bo tak właśnie nazwano grę) zrobiły w Japonii ogromna furorę i nie trzeba było długo czekać na to żeby żółty stworek ruszył na podbój świata. Firma Midway dostrzegając sukces gry, wykupiła od Namco prawa do jej dystrybucji na rynku amerykańskim. W związku z tym, że młodzież w Stanach Zjednoczonych jest niezwykle uzdolniona, łatwo można było się domyśleć, jaki byłby efekt po starciu fragmentu literki „P” w nazwie Puck-Man. Tytuł zmieniono, więc na Pac-Man i pod takim właśnie tytułem gra znana jest wszędzie poza Japonią.

Pac-Man, trafia do labiryntu, którego korytarze wypełnione są pysznymi kropkami. Trzeba zjeść je wszystkie, aby zaliczyć plansze i przejść do kolejnej. W naszych zmaganiach przeszkadzają nam 4 różnokolorowe duszki (różowy – Pinky, czerwony – Blinky, pomarańczowy – Clyde, oraz niebieski – Inky), z którymi kontakt kończy się zejściem naszego bohatera z tego świata. Wrogów możemy jednak pokonać, bowiem na każdej z plansz znajdują się 4 „mega kropy”, których zjedzenie sprawia, że role się odwracają i wówczas nasi prześladowcy stają się zwierzyną.

Warto zaznaczyć, że Pac-Man jest pierwszą grą w historii, w której pojawił się animowany przerywnik pomiędzy planszami. Była to namiastka tego, co dziś jest dla wielu z nas po prostu normalnym i nieodłącznym elementem rozgrywki.

Pac-Man okazał się tak wielkim sukcesem, że przekonwertowano go chyba na wszystkie możliwe platformy do grania, a tytuł gry przez dłuższy czas był niemal synonimem rozgrywki arcade. Była to najbardziej popularna gra na automatach w tamtym okresie do tego stopnia, że odbywały się nawet najróżniejsze mistrzostwa gry w Pac-Mana. Dziś takie imprezy wydają się normalne, ale pamiętajmy, że mamy do czynienia z początkiem elektronicznej rozrywki, kiedy to praktycznie właśnie żółty stworek zapoczątkował modę na najróżniejsze mistrzostwa i konkursy. Pac-Man jest, więc jednym z najważniejszych tytułów, jakie pojawiły się w pierwszej dekadzie lat 80tych XX wieku, bo pokazał że sukces wykracza dużo dalej poza automat z grą – dał zalążek pojęciu fana gier komputerowych. Był to pierwszy wielki kasowy sukces firmy Namco, która kojarzy się młodszemu gronu czytelników raczej z mordoklepkami Tekken i Soul Calibur oraz wyścigami Ridge Racer. Producent gry zarobił krocie nie tylko na samej grze, ale również na całym biznesie okołogrowym. Czapeczki, koszulki czy nawet buty z wizerunkiem żółtego stworka robiły furorę na całym świecie przez wiele lat, a liczba gadżetów z jego podobizną zdaje się nie mieć końca. Pac-Man doczekał się nawet własnego filmu animowanego, a więc można śmiało powiedzieć, że w kinematografi radził sobie nie gorzej niż postacie konkurencji pokroju Sonic czy Mario.

Pac-Man to pozycja OBOWIĄZKOWA dla każdego gracza, bo to jeden z tych tytułów, które sprawiły, że miliony ludzi pokochały gry i przemysł elektronicznej rozrywki. W tą grę trzeba koniecznie zagrać, bez względu na platformę.

opis: Axi0maT