Tak mógłby po latach śpiewać Wojciech Gąssowski w swoim największym przeboju, bo przecież przy dungeon crawlerach wielu bawiło się nie mniej niż na pamiętnych prywatkach. To za ich sprawą zarywaliśmy kiedyś nocki, by następnego dnia o poranku po przebudzeniu patrzeć na leżące obok nas lochy, które zdawać by się mogło widzimy po raz pierwszy… Mam na myśli oczywiście mapy szkicowane na kartkach papieru w kratkę, a nie mało urodziwe dziewczęta poznane na imprezie dzień wcześniej. Należałoby jednak na początku wyjaśnić czymże są dungeon crawlery, ponieważ młodsi czytelnicy mogą już nie kojarzyć takiego gatunku gier. W dużym skrócie jak może sama nazwa sugerować, mamy tu do czynienia ze "szwendaniem się po podziemiach". Samo określenie powstało jeszcze zanim na komputerach pojawiły się pierwsze gry tego typu. Prześledźmy zatem historię rozwoju gatunku i zastanówmy się co też sprawiło, że ongiś tak popularny, dziś jest już niemal nieobecny w środowisku graczy komputerowych.

Wystawa 8bitów Sztuki w Tarnowskiej Galerii BWA powoli dobiega końca. Jeśli ktoś jeszcze nie był, a ma możliwość - serdecznie zapraszam na spotkanie w najbliższą niedzielę 23 stycznia.

Pod koniec 1993r. wydawcy przestają powoli inwestować w gry na „małe” Atari a z kiosków znikają „Tajemnice Atari”. Commodore przetrwało odrobinę dłużej – kto mógł przerzucił się na Amigę, duże „Atari” lub PC. Są jeszcze miejsca w których czas się zatrzymał. W Tarnowskim Pałacu Młodzieży, demoscenowa grupa tworzy mega demo pod tytułem „Ray of Hope”. Jak to mówią – nadzieja ostatnia umiera.

Gra wita nas zabawnym intrem, z którego dowiadujemy się o triumfie drużyny Crasha Cooney, Southside High nad team'em Todda Thornley,. Ojciec tego drugiego, będący właścicielem drużyny, był mocno rozczarowany postawą syna. Postanowił usunąć go z niej. Rozgoryczony Todd, istnym wejściem smoka, wpadł jednak do biura i zaczął usilnie błagać o drugą szansę.

Nie tak dawno temu, gdzieś w nie tak znów odległej pikselowej galaktyce… międzygwiezdny podróżnik podczas wykonywania rutynowej misji eksploracyjnej ma kolizję z asteroidą, która uszkadza hipernapęd w jego statku kosmicznym. W wyniku zderzenia bohater trafia do sektora Omega w którym znajdują się zaledwie cztery planety, na których czeka go garść przygód.

Renegade to gra, która pierwotnie ukazała się na automaty w 1986 roku i cieszyła sporą popularnością. Nie dziwi więc fakt, że firma Taito postanowiła przenieść tytuł na różne popularne wówczas platformy. Recenzowana wersja pochodzi z konsoli NES.

Marzenia się spełniają. W trzy lata od pomysłu do realizacji - serdecznie zapraszam do Tarnowskiej galerii BWA na wystawę "8bitów sztuki" w ramach festiwalu ArtFest.

Za siedmioma górami, za siedmioma lasami, gdzieś w odległej krainie (tylko nie w tej o której mowa w każdej baśni a dokładnie w przeciwnym kierunku) była sobie wioska. Ludzie żyli tam w radości i dostatku, mimo że mieszkali na tak strasznym zadupiu, że nikt o nim nie słyszał. I pewnie żaden kronikarz nigdy by nie wspomniałby o tym miejscu, bo i jak, skoro owa wioska nawet nazwy nie miała, gdyby nie postać złego maga Borzandara. Jakim trzeba być desperatem by zapuścić się w tak odległe miejsce by siać tam zło i wojenną pożogę?

Kostek tu, kostek tam, kostek siam. Biedni recenzenci NNation pracują w pocie czoła aby choć trochę dorównać GB World. Niestety nic im z tego nie wychodzi czego dowodem będzie recenzja Mario Kart: Super Circuit. Fakt faktem, że kostek machnąłby ją 2 razy szybciej i wspomniał jeszcze o multi dla 20 osób oraz o postaciach na które składa się 20 000 polygonów, niemniej skromny recenzent (czyli moja jeszcze bardziej skromna osoba) nie miał dostępu do tak poufnych informacji.

Battlefield Bad Company to druga po Modern Combat próba przeniesienia znanej marki na konsolę. Wcześniej wyszło tak sobie. Czy tym razem się powiodło?